فَاحْذَرُوا الدُّنْیَا، فَإِنَّهَا.مُعْطِیَةٌ مَنُوعٌ. (خطبه 230)
ترجمه: پس از دنیا برحذر باشید، چراکه. دهنده‌ایست منع‌کننده.
توضیح:
فرض کن کسی چیز جالبی در دستش دارد. آن را به طرفت می‌گیرد؛ یعنی دستش را به سمت تو دراز می‌کند گویی که می‌خواهد آن چیز را به تو بدهد. تو هم دست دراز می‌کنی و آن چیز را می‌گیری. اما هر چه منتظر می‌مانی آن شخص دستش را رها نمی‌کند تا آن چیز در دستت بماند و آن را برای خودت برداری. در چنین وضعیتی، ظاهرا آن را به تو داده، اما واقعا نمی‌خواهد آن را به تو بدهد. بله، سر کارت گذاشته! حال‌وروز بخشش دنیا به همین صورت است؛ نه می‌دهد و نه نمی‌دهد.
در واقع دنیا به تو چیزی نمی‌دهد، حتی وقتی به آن می‌رسی. قبول شدن در دانشگاه، آن شغل مطلوب، فلان شخص محبوب، بهمان شیء مرغوب و. از کدام‌یک دستاوردی داشتی؟ کدام‌شان به تو آرامش پایدار بخشید؟ دنیا هیچ چیزی را کامل و درست‌وحسابی به تو نمی‌دهد و برای همین فقط مشغولت می‌کند. فقط قلب و ذهن تو را تسخیر می‌کند تا از وظایف اصلی و کارهای مهم بازبمانی. آیا از چنین دنیایی نباید برحذر باشی؟
درباره این سایت